De scenery bij de helix rond de museumlijn
Dit gedeelte gaat in hoofdzaak over de scenery rond de helix waar de museumlijn deel van uit maakt.
De gehele opbouw van de scenery wordt hier vrij gedetailleerd besproken.
Aangezien dit een fors hoofdstuk is geworden is er een keuze menu gemaakt, die je snel naar bepaalde onderwerpen kan brengen.
Wil je alleen de foto's bekijken dan is straks via de "Galerij" een presentatie beschikbaar met foto's van de bouw van de helix, die zowel de constructie als de opbouw van het landschap laat zien.
Keuze menu:
De eerste scenery op de baan (tunnels op niveau 0 en 1 bij boogbrug).
De sneeuw galerij.
Tunnels voor de museumlijn.
Aanleg eindstation museumlijn.
De berg rond de museumlijn.
Nog meer berghellingen.
Een nieuwe tunnel aangelegd.
Het overige deel van de helling.
Het kleuren van de rotsen en helling.
De hellingen krijgen begroeiing.
Tijd voor bomen.
Naar de top van de helix.
Het slot, de afwerking van de sneeuwgalerij.
De eerste scenery op de baan.
De eerste scenery op de baan is misschien wel geen juiste titel.
Tenslotte is bij de demontabele stenen bogenbrug al scenery aangebracht, zie hiervoor de beschrijving bruggenbouw.
De eerste volgende scenery is aangelegd vlak bij de vaste dubbele boogbrug op de parade baan en wel aan de zijde van de helix.
Er is begonnen met het plaatsen van de tunnelportalen op het 0 niveau (1 stuks) en ter hoogte van de parade baan (2 stuks).
Na het plaatsen van de tunnel portalen, is met de bouw van het talud tussen portaal en de dubbele boog begonnen.
De bouw van het talud is gedaan doormiddel van het stapelen van stroken (geëxpandeerd) polystyreen, ook wel piepschuim genoemd en bekend onder de merknamen Tempex, Styropor en Depron.
Het polystyreen is op maat gemaakt met een polystyreen snijder, waarmee niet alleen het polystyreen eenvoudig is te bewerken, maar wat tevens een "schone" werkmethode is om het in de juiste vorm te
krijgen (het laat geen vervelende losse polystyreen korrels achter).
Omdat het talud eindigt bij de eerste pijler van de boogbrug, is meteen het talud van deze pijler onder handen genomen.
Na het aanbrengen van de schuine wanden met behulp van polystyreen stoken, is het talud afgewerkt met een dunne laag gips.
Het gips heeft al een wat bruine zandkleur meegekregen.
Je kunt eenvoudig wat plakkaatverf toevoegen bij het mengen van het gips, om een bepaalde basis kleur mee te geven.
Het voordeel hiervan is, dat indien er een stukje gips afbreekt, er niet direct een witte gips laag zichtbaar wordt.
Toen dit helemaal was uitgehard is er een begin gemaakt met de afwerking van het talud met decoratie materiaal.
Als decoratie materiaal is gebruik gemaakt van Blended Green en Burned Grass van Woodland, grasvezels en vlok materiaal van Heki. (zie foto onder)
De struiken zijn gemaakt van Ijslands mos van Heki en moeten nog bewerkt worden met strooimateriaal van Woodland.
Daarnaast is er in beperkte mate gebruik gemaakt van gras vezels van Heki.
De lichte gekleurde gipslaag (op de foto links) moet nog worden afgewerkt met grijs en zwarte plakkaatverf om rotsachtig uiterlijk te geven.
Dit had eigenlijk eerder moeten gebeuren, maar door mijn enthousiasme is deze stap over geslagen.
Omdat ik toch bezig was met de afwerking van het talud bij de brugpijler is er ook maar gelijk een begin gemaakt met een afwateringssloot langs de spoorbedding.
De vorm van de sloot is uitgesneden uit een stuk underlayment wat ook gebruikt is als spoorbedding.
Deze is relatief dun (ca 3mm), is makkelijk te verwerken en te verlijmen.
De ondergrond (de bodem van de sloot) is geschilderd met groen, bruine en zwarte plakkaatverf.
Om het riet na te bootsen is er gebruik gemaakt van lange gras vezels van Woodland.
Als eerste boor je en klein gaatje in het bodem materiaal van ca 1,5 mm.
Vervolgens laat je een druppel houtlijm in het gat lopen en kunnen deze lange vezels als een bosje in het gaatje geplaatst worden.
Na het drogen van de houtlijm kunnen de vezelbosjes op lengte worden geknipt (is op de foto links nog niet gebeurd).
Door niet alle vezels even lang af te knippen, krijg je een realistisch effect.
Om de vezels wat meer uit elkaar te laten staan, kun je met behulp van een priem of kleine schroevendraaier de vezels wat meer spreiden, door tijdens het uitharden even midden in het bosje te prikken tot aan de
bodemplaat.
Hierdoor wijken de vezels enigszins en waaiert het geheel wat meer naar buiten.
Als volgende stap is de spoorbedding aangebracht en krijgt het geheel al een "echt" uiterlijk.
Ook is de muur bij het tunnel portalen op het 1e niveau bij het spoor die toegang geeft tot de helix op kleur gebracht.
Om de zaak compleet te maken zijn ook de seinen geplaatst en is alvast de bovenleiding aangelegd tot in de tunnel, zodat er een verdere afbouw van deze bergwand is te realiseren.
Na het aanbrengen van de bovenleiding kon met de verdere afbouw boven het portaal op niveau 0 begonnen worden.
De volgende stap was het aanbrengen van het talud tussen het 0 niveau en het spoor dat vanaf de grote uitneembare brug komt en de verdere opgang naar het bovenste deel van de baan.
Hierbij moeten ook de tunnelportalen van niveau 1 worden afgedekt met polystyreenplaten.
Door dat de tunnel portalen rond lopen, moet in de afdek platen van de tunnelportalen ook een ronding worden gemaakt, niet alleen voor het aanzicht, maar ook voor de bovenleidingdraden.
Opnieuw bewees de polystyreen snijder hier weer een uitstekende dienst.
Omdat de ronding in het portaal enigszins zichtbaar is, is de onderkant van de polystyreenplaat in de ronding zwart/bruin geschilderd.
Op deze manier hoeft niet de gehele bovenwand achter het tunnelportaal te worden gemaakt van gips.
Doordat de bovenzijde nu donker is, lijkt het alsof de wanden in zijn geheel doorlopen naar boven.
Achter de tunnelportalen zijn de uit gips gegoten en geschilderde tunnel wanden geplaatst.
De sneeuw galerij.
De helix naast het rangeerterrein heeft op twee verschillende niveaus een aftakking naar de hoofdbaan.
Het is dus mogelijk dat de treinen een langere tijd uit het zicht zijn.
Daarom heb ik besloten om een deel van deze helix zichtbaar te maken.
Om het landschap technisch het een en het ander te kunnen verantwoorden zal op dit zichtbare deel een sneeuwgalerij worden gebouwd.
Op deze manier zijn de treinen zichtbaar indien de klim of daling wordt gemaakt naar en van de parade baan (niveau 1).
Boven deze sneeuwgalerij zal het museumspoor zichtbaar worden.
Voor de achterwand van deze sneeuwgalerij zijn muurdelen met een dichte toog uit gips gegoten.
Aan de voorzijde worden dezelfde delen toegepast, maar door de mal niet geheel vol te gieten, ontstaan er muurdelen waarbij de toog open blijft.
De achterwanden zijn doormiddel van een lijmpistool gefixeerd.
Na het plaatsen van de achterwand, zijn de muurdelen geschilderd en is de railbedding aangebracht op het zichtbare deel.
Beide uiteinde van de sneeuwgalerij worden voorzien van een dubbelspoors tunnelportaal.
Met het plaatsen van de voorwand en portalen is nog even gewacht, om beschadigingen te voorkomen bij het aanbrengen van het boven gelegen deel van de berg.
Indien de portalen en voorwand wordt geplaatst zal dit gedeelte worden aangevuld.
Tunnels voor de museumlijn.
Na de aftakking van het hoofdspoor op niveau 1 is de museumlijn enkelsporig.
Dit enkelspoor ligt nagenoeg geheel in de helix en is slechts voor een klein deel zichtbaar.
Dit zichtbare deel is ongeveer 60 cm en is gesitueerd direct boven de sneeuwgalerij.
Beide zijde zijn afgebakend door tunnelportalen en zijn evenals de dubbelsporige portalen vervaardigd uit Ytong blokken.
Bij de plaatsing van deze portalen bleek dat de breedte van de dragende delen voor het spoor onvoldoende was.
Deze delen zijn verbreed door extra zijstukken te monteren en deze in profiel te zagen.
Tussen deze tunnelportalen is ook de bovenleiding met masten aangebracht, omdat deze hier zichtbaar is.
Tunnelportalen van “vroeger” waren over het algemeen lager, omdat de hoogte van een stoomlocomotief lager is dan die van locomotief met pantograaf.
Dit betekend dat er in oude tunnels een ander systeem moet worden toegepast voor de ophanging van de bovenleiding.
Doorgaans worden hier geen hangdraden gebruikt.
De rijdraad wordt dan doorgaans geïsoleerd bevestigd aan het plafond met behulp van een beugel systeem en een isolator.
Ook dit is bij deze tunnelportalen zo uitgevoerd.
In het zichtbare deel is de hangdraad met isolator opgehangen aan de voorzijde van het tunnelportaal en de rijdraad gaat verder de tunnel in. In de tunnel wordt de rijdraad met een isolator opgehangen aan het plafond.
Ook dit is in model zo uitgevoerd in het eerste deel van de tunnel.
Na ca 30 cm is er een beugel geplaatst om de bovenleiding aan op te hangen.
Hierbij loopt de rijdraad naar boven weg, zodat de pantograaf rustig kan uitveren bij het binnen rijden van de tunnel of kan worden opgevangen bij het uitrijden van de tunnel.
Na het plaatsen van de overige bovenleidingsmasten is de railbedding aangebracht.
Na het aanbrengen van de railbedding zijn de overige rijdraden geplaatst.
De achterwand is opnieuw gemaakt door het stapelen van stroken polystyreen en zal later worden afgewerkt met een gipslaag, versterkt door gipsverband.
Aanleg eindstation museumlijn.
Het eindstation is opgedeeld in twee sporen, een spoor voor het afleveren van goederen en een spoor waar de “Gläserner Zug” aankomt en is bedoeld voor alleen reizigers.
Als eerste is er een mal gemaakt voor de vorm van het perron.
Op dit perron moest een plaats zijn voor een klein station annex restaurant als ook een gedeelte voor de goederen overslag.
Na het maken van de mal is het uiteindelijke perron gemaakt van architecten karton.
De totale opbouw bestaat uit twee lagen van ca 4mm dikte.
Hierbij is de bovenlaag geverfd met betonverf van Heki.
Ook de opbouw voor de goederen overslag is gemaakt met één laag van hetzelfde materiaal.
Het perron is voorzien van een 8 tal lantaarns van een gedateerd type om het geheel een enigszins oude uitstraling te geven.
Ook aan de gevel van het stationsgebouw zijn soortgelijke lantaarns bevestigd.
Om het perron wat op te fleuren is er ook een grote ronde plantenbak gemaakt.
Ook deze is gemaakt van architectenkarton.
Het maken van zo’n planten bak/plantsoen is eenvoudig te doen.
Door simpelweg een ronde vorm uit te snijden (als maat heb ik een jampot deksel gebruikt) uit een 4 mm dik stuk architectenkarton heb je al een basis voor een mooie ronde planten bak (wel een scherp mes gebruiken).
Vervolgens kun je de binnenzijde ook rond weg snijden waarbij er voor moet zorgen dat er een rand van ca 4mm over blijft.
Snij vervolgens uit een stuk karton dezelfde ronde vorm als de buitenzijde van de vorm en lijm de rand hierop vast.
Eventueel uitstekende kartonnen delen even wegschuren met fijn schuurpapier.
Vervolgens breng je de bak met verf op kleur (ik heb grijze wegenverf gebruikt van Heki).
Vul het binnenste gedeelte met wat aquariumzand (of ander fijn zand) en verlijm dit met verdunde houtlijm.
Eventueel het zand nog wat bruin inkleuren en vervolgens wat groen en begroeiing aanbrengen.
Ik heb wat vlok materiaal van Heki gebruikt en met Woodland "Blended turf" afgewerkt.
Plaats de planten bak/plantsoen op de plaats waar je hem wil en tataa......., klaar is de bak/plantsoen.
Natuurlijk kun je soortgelijke manier dit in andere maten, afmetingen en vormen maken, net wat je nodig hebt.
Indien de treinen vertrekken uit het eindstation, begint vrijwel direct na de wissel een spoortunnel.
Op deze plaats moet dus een tunnelportaal geplaatst worden.
Nog voor het plaatsen van dit portaal is de rails al gedeeltelijk voorzien van bedding en is er een dienst pad langs het spoor aangelegd.
Bij het plaatsen van dit tunnelportaal is ook begonnen met het aanbrengen van de bovenbouw voor het kasteel en is de 1e bovenleidingsmast geplaatst.
Dit is gedaan om een beeld van de steile rotswand te krijgen.
Ook hier bleek dat het draagdeel te smal was voor het ondersteunen van het portaal en zijn ook hier zijstukken aangebracht.
Bij het aanbrengen van de steile zijwand werd meteen duidelijk dat de servo voor de wissel ongelukkig genoeg te hoog geplaatst was.
Op de foto rechts is dit te zien doordat er een opening in de wand zit (links van de bovenleidingmast).
Het wegwerken van de servo was op deze manier moeilijk te realiseren.
Door de montage beugel van de servo 180° te draaien, kon de servo onder het maaiveld geplaatst worden, waarmee het probleem was opgelost.
Vervolgens is er een dienst zandpad naast het binnenste spoor aangebracht met een oversteek vlak voor de wissel.
Het dienst zandpad was oorspronkelijk gemaakt van zaagsel vermengd met oker kleurig pigment, maar het eind resultaat vond ik eigenlijk een beetje tegen vallen.
Na het zoveel mogelijk te hebben verwijderd is het vervangen door fijn aquariumzand.
Toen eenmaal het zandpad was aangebracht is ook de overige railbedding aangebracht en is de zaak met verdunde houtlijm ingelijmd.
De bovenleiding is op beide sporen geheel doorgetrokken naar het eindpunt van station.
Als eindmast heb ik een normale bovenleidingsmast gebruikt, waarvan de uithangers zijn verwijderd.
In werkelijkheid worden dit soort masten afgespannen met een verankering in de grond, maar dat is hier (nog) niet gedaan.
Vervolgens is het open gedeelte tussen de twee sporen voorzien van gras en wat begroeiing.
Het gras is opgebracht met de Grassmaster versie 2 van Noch, iets wat ik iedereen kan aanbevelen.
Hiermee worden de gras vezels statisch geladen tijdens het aanbrengen, waardoor de vezels omhoog gaan staan, hetgeen een natuurgetrouw beeld geeft.
Begonnen is met de ondergrond bruin te schilderen met plakkaat verf.
Vervolgens is de oppervlakte ingesmeerd met houtlijm die enigszins is verdunt met water (ongeveer 3 delen houtlijm met 1 deel water).
Hoewel dit de eerst keer was dat ik de grassmaster gebruikte mag het resultaat gezien worden.
Tot nu toe heb ik alleen korte grasvezels gebruikt, maar ga zeker nog wat oefenen met langere vezels.
Tevens zijn er wat struiken en lage begroeiing aangebracht.
De struik met lange vezels(van Woodland) moeten nog op maat geknipt worden en de lage begroeiing is gemaakt van vlokmateriaal van Heki en bewerkt met wat Woodland "Burned grass.
Om het geheel af te maken is er nu ook een achtergrond aangebracht.
De achterwand waarop deze achtergrond zou worden geplaatst, was al lucht blauw geschilderd.
Het “lucht blauw” dat op de achtergrondfoto aanwezig was had een iets wat afwijkende kleur die afstak tegen de geschilderde achterwand.
Dit oogde natuurlijk niet mooi en door de lucht van de achtergrondfoto eenvoudig weg af te knippen zag het er prima uit tegen de reeds geschilderde achtergrond.
Op de overgang van de baan naar de achtergrond wordt t.z.t. nog wat begroeiing aangebracht.
Hierbij wordt dan de indruk gewekt dan de baan overloopt in de achtergrond, wat het idee geeft dat de baan meer diepte heeft.
Zoals wel vaker gebeurd tijdens de bouw van een modelbaan, kwam er weer een wijziging in het oorspronkelijke plan.
Hoewel het in eerste instantie niet de bedoeling was dat er in dit gedeelte wegen zouden worden aangelegd, is toch besloten om aan de zijde van het goederenspoor een kleine parkeerplaats aan te leggen met een
stukje weg dat in de horizon verdwijnt.
Om het station voor voetgangers en personeel vanaf de parkeerplaats bereikbaar te maken, is er een voetpad aangelegd.
Het gedeelte voor het perron is voorzien van een tegelpad, het overige deel is een gravel pad.
Dit tegelpad is vervaardigd van een stukje styreen van 1,5mm dikte waarin vervolgens een tegelpatroon is ingesneden met een scherp mes.
Vervolgens is het stukje styreen passend gemaakt tussen de sporen en is ingekleurd en geschilderd met een lichtbruine kleur.
De overgangen zijn vervaardigd van stukjes bruin schuurpapier.
Om enige slijtage aan te brengen zijn deze stukjes eerst wat "gebruikt" op ruw hout.
De stukken die tussen de sporen worden geplaatst, zijn verlijmd op een stukje styreen van 1,5mm dikte en het uiteinde, die
schuin naar binnen toe afbuigen, zijn wat naar beneden gebogen.
De zijkant van het schuurpapier is bruin geschilderd.
Vervolgens is dit verlijmd tussen de rails.
Om het pad tussen de rails mooi te laten aansluiten op de reeds aangelegde begroeiing en het dienst pad, is de zijkant opgevuld met wat vlokken van Heki, zand en wat railballast.
Om het pad naar de parkeerplaatsen te kunnen maken,
moest er een zijstuk gemonteerd worden op het bestaande deel.
Het aanleggen van dit pad is op eenzelfde wijze gedaan als het dienstpad.
Om ook vanaf het hoofdperron het tegelpad te kunnen bereiken, was er een kleine trap nodig.
Ook deze trap is vervaardigd van styreen.
Door reepjes van styreen trapsgewijs op elkaar te lijmen, kun je op een simpele wijze een trap in elke breedte maken.
Om de zijde en/of achterzijde gelijk te krijgen, kun je na het uitharden van de lijm de zijkant en/of achterzijde met een slijpschijfje en Dremel afslijpen.
Het eventuele versmolten styreen is eenvoudig met een scherp mes o.i.d. weg te halen.
Beide zijde van de trap zijn ook voorzien van een trapleuning.
Deze trapleuning is gemaakt van 1mm verzinkt ijzerdraad (is verkrijgbaar op rol bij elke goede bouwmarkt of tuincentrum).
Buig hem in de juiste vorm waarbij de "palen"lang genoeg moet zijn (in mijn geval was 15mm voldoende.
Om deze vast te zetten volstaat het om een klein gaatje van 1mm te boren in het perron en ondergrond en vervolgens de trapleuning in deze gaatjes te plaatsen.
Verlijmen is niet noodzakelijk, een likje verf maakt het helemaal af. De foto's hierboven spreekt voor zicht.
Van dit zelfde ijzerdraad is ook het hekwerk gemaakt dat aan het uiteinde van de perrons is geplaatst.
Het draad is makkelijk te solderen en er kan dus op elk gewenste plaats een "paal" aangebracht worden.
Enige vaardigheid en wat oefening is hiervoor wel nodig.
TIP.. Gebruik wat soldeerpasta voor het soldeerwerk, je hebt weinig nodig en het bevat meestal voldoende vloeimiddel om een mooie soldeerverbinding te maken.
Om het geheel helemaal af te maken is er ook een begin gemaakt met het aansluiten en aanbrengen van lantaarns.
Zo zijn de reeds aangebrachte lantaarns op het perron en de verlichting in het station annex restaurant elektrisch aangesloten en zijn er verder nog lantaarns aangebracht en aangesloten langs het gravelpad en de parkeerplaats achter het station.
Het was natuurlijk even puzzelen waar het beste de lantaarns langs het gravelpad geplaatst konden worden.
Uiteindelijk bleek dat 3 enkele lantaarns langs het gravelpad, bij de parkeerplaats 1 dubbele en 1 enkele voldoende was.
Oorspronkelijk waren de lantaarns langs het gravelpad hoger, hetgeen hier niet nodig was.
Doordat het voetstuk over de "paal" is te verschuiven, konden deze lantaarns wat lager geplaatst worden en geeft het een beter totaal beeld.
Om deze "lijn" door te trekken is dit ook gedaan met de lantaarns bij de parkeerplaats.
Omdat de lampjes in de lantaarns geschikt zijn voor 6 volt, zijn de lantaarns op het perron per 2 en langs het voetpad en parkeerplaats per 3 in serie geschakeld.
Dit reduceert niet alleen het verbruik, maar geven ook een natuurlijk "ouderwets" licht.
Doordat er gebruik wordt gemaakt van enkele geregelde voedingen, kan de verlichting in sterkte worden aangepast.
Onderstaande foto's geven een impressiel van de verlichting bij omgevingslicht en in het donker.
Het ontbreekt nu alleen nog aan de nodige toeristen.
Nu de verlichting op het eindstation van de museumlijn is aangesloten, is dit gedeelte bijna voltooid.
Bijna alles is gereed om het station te openen voor het publiek.
Om de zaak nog wat op te fleuren zijn er nog enkele kleine bloem/planten bakken neer gezet.
Zo zijn er twee kleine ronde en twee rechthoekige bakken geplaatst.
Het vervaardigen van deze bakken is reuze eenvoudig.
Voor het maken van een ronde bak neem je een stukje rond hout van de gewenste diameter, zelf heb ik 15 mm gebruikt (is in bijna elke bouwmarkt te koop).
Je zaagt hier een "plak" af van ca 6 tot 8mm, afhankelijk van de hoogte die je de bak wilt geven.
Vervolgens geef je de buitenkant een likje verf, zelf heb ik hiervoor gebroken wit gebruikt.
Na het drogen van de verf smeer je de bovenzijde in met wat houtlijm en breng je wat groen en/of begroeiing aan, en hoppla, klaar is de bloembak.
Nu is het alleen nog een kwestie van het plaatsen op de juiste plaats.
Hetzelfde kun je doen voor een rechte bloem of plantenbak, alleen gebruik je dan geen rond hout maar een stukje rechthoekig hout.
Afhankelijk van de grote en hoogte moet je dan natuurlijk dut stukje aanpassen.
Zelf heb ik een maat van 6 x 6 x 25mm aangehouden en geeft een mooi resultaat.
In plaats van hout kun je natuurlijk ook kunststof of een ander materiaal gebruiken.
Na het voltooien van de bakken is er begroeiing aangebracht tussen de achterzijde van het perron en de achterwand.
De begroeiing bestaat in hoofdzaak uit groen mos dat is bewerkt met vlokken en strooimateriaal van Woodland.
Na het aanbrengen van deze beplanting zijn er wat zitbanken geplaatst.
Het seizoen was reeds begonnen, dus het station maar snel geopend voor het publiek.
Langzaam stroomde de toeristen toe.......
De berg rond de museumlijn.
Nadat er de nodige toeristen op het eindstation van de museumlijn waren aangekomen, is er een aanvang gemaakt met de aanleg van de tunnelwanden en berg rond de museumlijn.
Er is begonnen met het plaatsen van tunnelwanden bij de linkse portaal boven de sneeuwgalerij.
Na het plaatsen van de tunnelwanden, is voor de afdichting ook de bovenzijde van de tunnel gemaakt van polystyreen (piepschuim).
Hierbij is dezelfde opbouw gebruikt als bij de eerdere tunnels zoals is uitgelegd bij "De eerste scenery op de baan ".
Ter hoogte van de tunnelportalen van de museum lijn zijn op het gedeelte van de sneeuwgalerij zogenaamde "exit" portalen gemaakt.
Deze "exit" is ook gemaakt van polystyreen en is wat hoger dan een normale tunnelportaal en dient alleen ter ondersteuning van de bovenbouw.
Deze is aan de voorzijde en binnen zijde donker geverfd.
De afwijkende hoogte is gedaan om de pantograaf voldoende ruimte te geven indien deze naar boven staat.
Later wordt bekeken of de opvang van de pantograaf in de sneeuwgalerij nodig is.
Indien nodig dan zal dit gedaan worden met een dunne koperdraad (1,5mm).
Vervolgens is er een begin gemaakt met het afwerken van de eerste berghelling.
Het betreft hier de steile rotswand die zich tussen de twee hoogste niveaus van de museumlijn bevindt.
De ondergrond is wederom opgebouwd uit stukken polystyreen stroken.
Vervolgens is de wand bedekt met gipsverband (ja, dat is dat spul dat gebruikt wordt om lichaamsdelen in te gipsen..... gewoon besteld via de apotheek).
Deze is eerst droog opgebracht en daarna met een klein kwast bevochtigd.
Later zal hierop een dunne gipslaag worden aangebracht waarin ook diverse rotspartijen zullen worden verwerkt.
De verdere afwerking, zoals het aanbreng van kleur en begroeiing zal later plaatsvinden.
Nog meer berghellingen.
Nadat het gipsverband op de steile helling is aangebracht is het talud aan de linker zijde van de museumlijn onderhanden genomen.
Als basis ondersteuning is gebruik gemaakt van afgestripte 2,5 mm² VD koperdraad.
Het voordeel van deze draad ten opzichte van houten spanten is dat de vorm eenvoudig is te wijzigen.
De koperen draden kunnen eenvoudig worden vast gezet, door gaatjes in de zijkant van de dragende delen te boren.
Nadat de koperen draden aangebracht en gevormd zijn, wordt gaas over heen geplaatst.
Met het gaas kun je dan eenvoudig de definitieve vorm van de basislaag buigen.
Om te voorkomen dat de boel gaat verschuiven, wordt het gaas op enkele plaatsen vastgezet op de koperen draden met behulp van dun ijzerdraad.
Vervolgens worden er (droge) repen gipsverband over het gaas gelegd.
Indien het gaas volledig is bedekt met gipsverband, wordt dit bevochtigd met een grote kwast.
Tijdens het bevochtigen is het verstandig om de rails (en eventueel de bedding) af te dekken met een doek o.i.d.
Indien het geheel vochtig is gemaakt wachten we dat gipsverband enigszins hard is geworden.
Dit duurt echter niet lang want na een minuut of 15 is het gipsverband al behoorlijk uitgehard en weer droog.
Indien het gipsverband volledig is gedroogd en hard is, wordt er een dunne laag gips aangebracht.
Hiervoor heb ik Roodband van Knauff gebruikt.
Het voordeel is dat dit enige tijd goed te bewerken is, voorop gesteld dat je de juiste verhouding water/gips gebruikt natuurlijk.
Tijdens het aanbrengen worden ook diverse rotsen aangebracht.
Deze rotsen zijn ook uit gips vervaardig en hier is een rotsmal van Woodland voor gebruikt.
Ook de keermuren bij de tunnel portalen worden aangebracht als het gips nog zacht is.
Het is dan wel zaak dat de keermuren al de nodige verf behandelingen heeft ondergaan.
Door de keermuren al te plaatsen indien het gips nog nat is, kun je de muur als het ware "vastlijmen" door wat gips te gebruiken.
Ook boven deze muur worden wat voorgevormde rotsen aangebracht.
De overgebleven kieren en openingen kun je afwerken door deze met behulp van een dunne kwast of penseel te vullen met gips .
Afwerken en overtollig gips verwijderen gaat het mooist door met een (licht) bevochtigde penseel over de net aangebrachte gipslaag te strijken.
Een nieuwe tunnel aangelegd.
Toen het talud van de berg aan de zijde van de rangeersporen in ruwbouw was aangelegd, kreeg ik ineens de ingeving om in deze talud ook een tunnel voor het auto verkeer te maken.
Door hier een verkeerstunnel te plaatsen, sugereer je dat er een doorlopende weg vanuit het rangeeremplacement is.
Ook deze tunnelportaal is gemaakt van een Ytong blok waarbij dezelfde werkwijze is aangehouden, als bij de tunnelportalen voor het spoor (zie hiervoor "tunnelbouw").
Het enige verschil is dat deze wat anders is van vorm en de stenen wat kleiner zijn.
Om dit portaal te kunnen plaatsen moest er een stuk uit het "piepschuim" worden weggesneden zodat het portaal hier in paste.
Nadat het portaal paste is deze geschilderd en afgewerkt met plakkaatverf. De steunmuren aan beide zijde zijn gemaakt van een gegoten gipsen muurplaat, die vervolgens voorzicht in model zijn gezaagd met een klein scherp zaagje.
Bij het zagen moet je er voor zorgen, dat de achterzijde vlak ligt.
Indien deze niet geheel vlak ligt, kun je deze voorzichtig met weinig kracht en zo gelijkmatig mogelijk in underlayment drukken (schuimplaat voor onder het laminaat), zodat de muurplaat tijdens het zagen volledig gedragen kan worden.
Indien de muurplaat tijdens het zagen niet vlak ligt, is de kans groot dat de gipsmuur breekt tijdens het zagen.
Verder heb ik er voor gekozen om aan het einde van de rangeersporen nog een steunmuur met naar binnen gemetselde bogen te plaatsen.
Deze muren zijn eveneens gegoten met behulp van een giet mal.
Het gieten van dit soort muren vergt overigens wel wat oefening voordat het helemaal goed gaat.
Verschillende gips soorten geven allemaal weer andere resultaten (hierover later meer).
Om deze muren te kunnen plaatsen moest er uit het talud ook een stuk piepschuim worden weggesneden.(foto links)
De muren hebben een een structuur van beton i.p.v. stenen motief.
Zo onstaat er wat afwisseling.
Als de eerste muur netjes op zijn plaats staat wordt gekeken hoeveel er nog uit de talud gesneden moet worden om de de aansluitende muur te kunnen plaatsen.
Om het geheel niet een "te stijf" karakter te geven, is er bewust voor gekozen om de muren niet volledig tussen de tunnelportalen op te sluiten (tussen spoor en autoweg).
Omdat de muren niet in elkaars verlengde maar in een klein hoek met elkaar staan, worden de delen die tegen elkaar komen, schuin afgevijld om deze mooi te laten aansluiten.
Voordat de muren definief geplaatst worden, krijgen ze eerst een basiskleur met plakaatverf.
De defintieve kleur van de muur wil ik later aanbrengen als de helling wordt afgewerkt.
Na het verven worden de muren op de onderplaat met sneldrogende houtlijm vast gezet.
Als de lijm van de muren droog is, kunnen we de rest van de helling gaan afwerken.
Eerste wordt er gipsverband droog aangebracht op de helling.
Met een kwast wordt het gipsverband nat gemaakt met water en wordt het gips verdeeld.
Later wordt er nog een definitieve laag gips over heen aangebracht.
Voor een glade afwerking gaat dit het mooist met Fix & Finish van Knauf. Ook de verwerkingstijd hiervan is redelijk lang.
Als je een wat grove afwerking wil, kun je prima geel- or roodband gebruiken van Knauf.
Geelband bevat wat meer "zand korrels" en is ruw, roodband is wat grover van structuur dan fix en finish, maar weer fijner dan geel-band.
Beide zijn ook goed verkrijgbaar en zijn niet duur.
Voor het gieten van gips in gietmallen kun je het beste modelgips gebruiken.
Deze is dun maar droogt relatief snel.
Ook een mengeling van Fix & Finish en wat tegel lijm is goed te gebruiken voor het gieten van gips (verhouding 2 delen gips, 1 deel tegel lijm), echter is de droogtijd aanmerkelijk langer,
Voordeel is wel dat dit enigszins "flexibel" is en iets minder snel breekt.
Hiernaast een foto met wat verkeer in en uit de autowegtunnel..........
Het portaal heeft hier nog slechts de basis kleur.
Hieronder is het portaal voor het autoverkeer nabewerkt met een wat lichtere kleur plakkaatverf. (drybrush)
Het geheel krijgt hierdoor wat meer diepte werking.
Keer terug naar menu.
Het overige deel van de helling.
Het is tijd om de rest van de helling te gaan bewerken.
Nu de ondergrond bekleed is met gipsverband, bevochtigd is met water met behulp van een kwast en is aangedroogd, kan er een 1e gipslaag worden aangebracht.
Bij het aanmaken van het gips is er wat zwarte en bruine plakkaatverf toegevoegd om het gips een basiskleur mee te geven.
Net als bij de andere hellingen wordt de laag gips met een kwast aangebracht.
Na het aanbrengen zijn er met een kwast horizontale lijnen aangebracht.
Later moet bekeken worden of dit nog nabewerking nodig heeft.
Hier en daar zijn wat klein rotsen aangebracht op de helling.
Er was nog een klein beetje gips over en is gebruikt om de kier tussen de twee muurwanden te dichten.
De muur ziet en nu nog vlekkerig uit, maar na wat schilderwerk is hier niets meer van terug te vinden.
Opnieuw moet de aangebrachte gipslaag drogen.
Na het drogen ziet het er uit zoals de foto's hier tonen.
De eerste indruk is dat er geen tweede gipslaag nodig is.
Keer terug naar menu.
Het kleuren van de rotsen en hellingen.
De volgende stap is het kleuren van de ondergrond.
Afhankelijk wat voor een soort rotsen of hellingen het zijn, moeten ze een bepaalde kleur krijgen (donkere/lichte steen,zand, klei etc).
Zelf vind ik het op kleur brengen niet altijd eenvoudig en moet de "slag" altijd even te pakken krijgen.
Wel is het zo dat als je bergen/rotsen/hellingen op kleur gaat brengen, je altijd met de donkere kleuren moet beginnen
Met name in de kieren en spleten is dit van belang, omdat deze donker van kleur blijven indien dit wordt afgewerkt.
De keuze is nu gevallen op grijs/bruine rotsen en hellingen.
De eerste kleurlaag voor de helling is gemaakt van sterk verdunde (water dun) zwarte plakkaatverf.
Hierbij heb ik 1 deel plakkaatverf op 15 delen water gebruikt.
Door dit nu met een kwast aan de bovenzijde van de helling aan te brengen, stroomt "het zwarte water" de helling af.
De basiskleur van de helling wordt nu wat donkerder.
Het effect wat hiermee bereikt wordt, is dat de kieren en spleten donker gekleurd worden, omdat daar meer achter blijft.
Eventueel kun je dit na droging meerdere malen herhalen om het effect te versterken.
Na droging van de eerste kleurlaag wordt wat verdunde bruine plakkaatverf aangebracht (1 deel verf op 10 delen water) op verschillende uitstekende rotsdelen.
Hierbij heb ik de natte kwast eerst een beetje droog gedrukt op een blaadje papier en de uitstekende delen met een lichte druk behandeld.
Een andere techniek die gebruikt kan worden is het zogenaamde "dry brushen".
Hierbij moet je een zachte, niet al te kleine penseel, voorzien van wat plakkaat verf, en dan nagenoeg droog kwasten op en stuk karton.
Vervolgens aai met de bijna droge kwast over de te bewerken delen van de rotspartijen, waarbij de kwast de rots heel licht raakt.
Dit vergt even wat oefening, maar geeft een heel mooi resultaat.
Indien de aangebracht verdunde verf is gedroogd, kunnen we beginnen met het aanbrengen van gras, struiken, bomen etc.
De hellingen krijgen begroeiing.
Na het drogen van de verf, wordt er een verdunde laag houtlijm (1 deel lijm, 1 deel water en een druppeltje afwasmiddel)aangebracht op de plaatsen waar grasbegroeing moet komen.
Vervolgens worden er vezels aangebracht met behulp van de GrassMaster, waarbij de natte houtlijm zorgt voor een goede elektrische geleiding.
Door in de natte houtlijm laag een kleine spijker te prikken wordt een goed contact voor de aardklem verkregen.
Bij het aanbrengen van de grasvezels ben ik begonnen met kort vezels (een tweede laag zal wat langere vezels bevatten om zo een natuurlijker geheel te krijgen).
Nadat de houtlijm is gedroogd, kan er een tweede laag worden aangebracht.
In de tweede ronde wordt er op enkele plekken opnieuw verdunde houtlijm aangebracht
Nu worden op dezelfde wijze de wat langere vezels aangebracht.
Kies is zo'n geval een wat andere kleur vezel om het er natuurlijk te laten uitzien.
De nog wat ongedekte delen worden hier en daar nog voorzien van wat fijn Woodland strooigoed "Burned Grass".
Dan is het nu tijd voor het aanbrengen van wat struikgewas.
De kleine struik partijen zijn gemaakt van wat vlokmateriaal van Busch (grof en fijn).
Door verschillende kleuren te gebruiken ziet het er uit als of de struik nieuwe scheuten heeft en wordt het niet zo eentonig.
Hoe het een en het ander er dan nu ziet tonen de onderstaande foto's.
Helling van de eerste laag groen voorzien....
Links: helling gedeeltelijk nabewerkt
Rechts: Helling nabewerkt met wat ander kleuren.
Keer terug naar menu.
Tijd voor bomen.....
Nu er een mooie groene onderlaag van gras met hier en daar een stuik is aangebracht, wordt het tijd om wat bomen te gaan planten.
Voor op de helling is de keus gevallen op voornamelijk dennenbomen.
Op de vlakkere stukken worden de wat grotere bomen geplaatst en op de helling de wat kleinere.
Bij kleine groepen met bomen, kun je het beste een oneven aantal nemen voor een mooi resultaat.
Ook is er een kleine hooischuur geplaatst en is er een leuke scene van gemaakt.
De foto's spreken voor zich.
Naar de top van de helix.....
Na het aanbrengen van een mooie groene onderlaag van gras, hier en daar een stuik en wat bomen wordt het tijd om het gapende gat boven de helix te gaan dichten.
Alvorens dit gat te dichten moet er eerst nog een berghelling worden aangebracht.
We hebben in het voorgaande gezien hoe een berghelling is te maken met gaas en gipsverband.
De methode die hier wordt gebruikt is gebaseerd op het gebruik van Polyurethaan ofwel PU platen.
Het voordeel is dat het relatief licht en stevig is, nagenoeg niet nabewerkt hoeft te worden met gips en makkelijk is te verwerken.
Daarnaast laat het zich eenvoudig lijmen (ook met een lijmpistool)en bij het bewerken/versnijden heb je geen last van vervelende statische korrels zoals bij "piepschuim" wel het geval is.
De stevigheid was het meest doorslaggevend om PU platen te gebruiken, omdat ook de bovenbouw hier op moet rusten.
Het is de bedoeling dat de bovenbouw makkelijk afneembaar wordt en heeft het gewicht hier ook een belangrijke rol. Daarom wordt ook de bovenbouw op een zelfde manier gemaakt.
Om te beginnen zijn eerst de contouren van het gat vast gelegd met behulp van een papieren mal en zijn deze overgebracht op een PU plaat.
De plaat heeft een dikte van ca 70mm en moet buiten de contour randen vallen, om te kunnen dragen op de onderplaat.
Na het aftekenen is met behulp van een scherp mes het profiel ca 3 cm breder uit gesneden en vervolgens is gekeken of de plaat mooi paste.
Met wat kleine wijzigingen was dit voor elkaar.
Om de uiteindelijke hoogte van de helling te bereiken is vervolgens een tweede laag uit de PU plaat gesneden die boven op de eerste plaat moet komen.
Deze twee platen zullen uiteindelijk de bovenbouw moeten gaan dragen.
Omdat de PU plaat niet de volledige diepte van het gat afdekt, is het laatste stuk rotswand uit een nieuw deel gemaakt.
De constructie is zo gemaakt, dat er tussen de lagen een overlapping zit, zodat er een stevige verbinding tussen het voor en achter deel gemaakt kan worden.
De volgende stap was het verlijmen van de platen en dit bleek prima te gaan met het lijm pistool.
Na het verlijmen was dit een mooi strak en stabiel geheel.
Om de vorm van de helling netjes te maken zijn de hellingen eerst in gelijke schuine vorm gesneden.
Omdat het makkelijk is te bewerken, is gelijktijdig het voetpad naar de burgt uitgesneden in de schuine wand.
Het pad start achter het eindstation op de museumlijn en gaat vervolgens in een zigzag verloop naar boven.
Vervolgens zijn met een scherp mes willekeurig groeven in de steile wanden aangebracht die ook in willekeurige richtingen lopen.
Doordat de groeven willekeurig zijn kunnen er ook kleine stukjes worden "uitgebroken".
Hierdoor ontstaat een vrij ruwe helling, waarbij de indruk wordt gewekt dat deze bestaat uit rotsblokken.
Als laatste voorbereidende stap zijn de helling nageschuurd met wat grof schuur papier.
Om de helling bij het voetpad niet al te ruw te maken wordt dit deel afgewerkt met een dun laagje gips.
Door het snijden is de ondergrond namelijk relatief glad geworden, hetgeen meer weg heeft van betonen wand of vloer dan van een rots of zand achtige helling.
Het aanbrengen van ruwheid op de bovenstaande methode is hiervoor te grof en paste hier niet.
Door een dun laagje gips aan te brengen wordt de helling minder glad van structuur en geeft het meer een effect van zand als ondergrond.
Ook het pad zelf is bedekt met een dun laagje gips.
De volgende stap is het aanbrengen van enkele steun muren.
Zo is er een steunmuur geplaatst bij het uitrijden van het tunnel portaal, twee kleine muren bij de bovenleidingsmasten en een muur langs het station.
Met uitzondering van de steunmuren bij het tunnel portaal zijn de muren gekochte exemplaren die vervaardigd zijn uit foam. Deze zijn makkelijk te buigen en in elke vorm te snijden.
Alleen de randen moeten met nog wat verf afgewerkt worden.
Ook hier bleek dat de muren op het PU prima vastgezet kunnen worden met het lijmpistool en werkt snel en goed.
De muren bij het tunnelportaal zijn vervaardigd uit gips.
Voordat deze muren werden geplaatst, zijn ze eerst op kleur gebracht met behulp van plakkaatverf.
Na het aanbrengen van deze muren is begonnen met het donker kleuren van de bergwanden.
Dit is gedaan met plakaat verf (die van de Action is hier prima voor).
Enkele kieren en naden zijn nadien nog afgedicht met wat gips en na droging ook donker gekleurd.
Om wat kleurschakering aan te brengen worden de donker gekleurde rotsen met lichtere kleuren behanded met de zogenaamde drybruch methode.
Hierbij wordt een kortharige kwast gebruikt, die voorzien is van wat verf en dan eerst nagenoeg droog "geborsteld" wordt.
Met een lichte strijk beweging wordt dan de kwast over de uiteinde van de rotsen bewogen, waarbij de haren de ondergrond nauwelijks raakt.
Hierdoor krijg je een betere diepte werking.
Door meerdere kleuren te gebruiken kun je bepaalde effecten aan de rotsen geven.
Het gat wat er nu nog is wordt later afgesloten met een uitneembaar deel waarop het kasteel wordt geplaatst.
Omdat de bovenbouw van de helix afneembaar moet blijven en het landschap nagenoeg naadloos moet gaan aansluiten, moet het laatste deel van de helling mooi aansluiten aan de bovenplaat.
Oorspronkelijk was de onderplaat gemaakt van 8mm MDF (foto hier onder links) en had aan de voorzijde een grillige vorm, hetgeen niet alleen problemen zou gaan geven bij het in en uitnemen van dit deel, maar ook de aansluiting op het onderliggende stuk landschap bemoeilijkte.
Deze plaat is nu vervangen door een plaat populieren triplex van 6mm welke veel lichter en net zo stevig is (zie foto rechts).
Tevens is er nu ook voor gekozen om de voorzijde in een rechte vorm te maken, waarbij alleen de hoek nog wat rond loopt.
Door deze vorm wordt het in en uitnemen aanmerkelijk eenvoudiger en is er een betere aansluiting op het landschap mogelijk.
Om een klein hoogte verschil op te vangen zijn er twee styropor repen aan de onderzijde van de plaat aangebracht, waarbij deze aan de voorzijde schuin naar achteren zijn weg gesneden.
De rede hiervan is om bij het in en uitnemen van dit deel te voorkomen dat de zaak klem komt te zitten.
Omdat de bovenbouw van de helix afneembaar moet blijven en het landschap nagenoeg naadloos moet gaan aansluiten, moet het laatste deel van de helling mooi passen tegen de bovenplaat.
Hiervoor wordt een kleine opstaande rand van PU gemaakt en vervolgens in hetzelfde profiel gesneden als het onderligende deel van de helling, zodat er een mooie overloop ontstaat.
Om het straks mooi te laten aansluiten op het afneembare deel, wordt deze iets hoger dan de onderplaat gemaakt, en zal deze bij het defintief pasmaken op gelijke hoogte af gesneden worden.
Door op het te verwijderen deel ervoor te zorgen dat de helling op de rechte delen iets over de rand heen steekt, zal deze later mooier aansluiten op de bestaande helling.
Het is de bedoeling dat op de hoek een wat hogere rotspiek wordt geplaatst.
Alvorens met de bovenplaat aan de gang te gaan, zijn eerst de op maat gemaakte opstaande randen vast gelijmd en wordt de rotswand op eenzelfde wijze behandeld als de reeds gemaakte helling.
Vervolgens zijn er met een scherp mes opnieuw willekeurig groeven in de opstaande rand aangebracht in willekeurige richtingen.
Hierdoor kunnen er ook kleine stukjes worden "uitgebroken" waardoor er een gelijksoortige struktuur ontstaat als de bestaande helling.
Deze vrij ruwe helling wordt net als bij de bestaande helling nog wat nabewerking met wat grof schuur papier.
De volgende stap is het inkleuren en op sommige plekken wat nabewerken met gips.
Nu de aansluiting op het wegneembare deel bij de helix is afgerond, is de tijd aangebroken om het landschap op het wegeneembare deel te gaan maken.
Het inkleuren van de bergwanden wordt pas gedaan als ook het wegneembare deel qua vorm klaar is.
Als invulling van dit deel is besloten om hier een kasteel op te plaatsen.
De achterzijde moet een wat hogere bergwand worden.
Zoals al eerder vermeld wordt het landschap hier ook vervaardigd van PU vanwege het relatief lage gewicht en de stevigheid van het geheel.
Als eerste is een PU plaat aangebracht op de triplex plaat en zijn de hellingen grofweg in profiel gesneden, zodat er later een goede aansluiting met het vaste deel kan worden gemaakt.
Vervolgens is op dit deel de positie bepaald van het kasteel.
Toen de positie vast lag, is het profiel van de helling doorgetrokken naar het bovenste deel en ontstaat er een mooie aansluiting.
Omdat de kasteel toren vrij hoog is, en er bij het uitnemen van dit bovendeel een risico is dat het kasteel makkelijk kan beschadigen, is besloten om dit kasteel afneembaar te maken.
Daarbij is "de fundering" iets of wat verzonken in het landschap om een mooiere aansluiting van het landschap naar de rotswand van het kasteel te krijgen.
De ingang van het kasteel ligt relatief hoog. Hiervoor is er een extra blok PU aangebracht en is zo versneden, dat er een toegangspad ontstaat naar de poort van het kasteel.
De rest van het pad naar de kasteelpoort wordt uitgesneden uit de reeds aangebrachte PU plaat en vindt aansluiting op het bestaande deel.
Bij het uitsnijden van het pad bleek echter dat dit moeilijk vlak te krijgen was.
Door dit met de "piepschuim snijder" na te bewerken, kon de ondergrond mooi vlak gemaakt worden.
Het bewerken van dit uitneembare deel wordt een stuk makkelijker, door dit deel van de helix te halen en deze op een goed bereikbare plaats neer te leggen.
Achter het kasteel is een klein dal aangebracht en wekt straks de suggestie, dat de achter liggende bergwand veel verder weg ligt, wat de diepte werking van het geheel ten goede komt.
Alle PU delen zijn verlijmd d.m.v. een lijm pistool.
Nadat alle delen zijn vastgelijmd, wordt er op de relatief vlakke delen een dun laagje gips aangebracht.
Bij het aanmaken van het gips is wat bruine plakkaatverf toegevoegd om deze een beetje zandkleur te geven.
Het kasteel is voorzien van verlichting.
Omdat het kasteel straks wegneembaar moet zijn, is hiervoor een stekker verbinding gemaakt onder het kasteel.
Op deze manier is de verlichting eenvoudig af te koppelen indien het kasteel moet worden weggenomen.
Voor dit doel wordt onder het kasteel een stuk PU uitgesneden tot aan de triplex plaat.
Hier wordt een gat van ca 5mm geboord voor de doorvoer van de elektrische verbinding,
Tevens is nu een mogelijkheid om een haak te monteren waarmee straks het wegneembare deel eenvoudig kan worden opgetild.
Om te zien of de overloop van het vaste deel met het uitneembare deel goed is, wordt het uitneembare deel tijdelijk terug geplaatst in de helix.
De naad die nu nog zichtbaar is, zal later wat gecamoufleerd moeten worden.
Alles past mooi en is het tijd voor de afwerking van dit deel.
Nu de plaat tijdelijk op de helix ligt, wordt begonnen met het schilderen van de delen die in elkaar overlopen.
De manier van schilderen is op dezelfde wijze als hiervoor gedaan.
Nadat de overlopende delen zijn geschilderd, wordt het afneembare deel weer van de helix gehaald en worden de overige delen alvast donker geschilderd.
Na het schilderen is als eerste het looppad ingestrooid, daarna volgde het aanbrengen van het groen.
Om te zien of alles netjes aansloot is dit deel opnieuw op de helix geplaatst.
Nu dat hij op zijn plaats ligt kan er gelijk wat camouflage materiaal aangebracht worden.
De losse delen sluiten nu mooi aan op elkaar en kan er begonnen worden met de afwerking van het geheel.
Om het een beetje makkelijk te maken wordt het uitneembare deel even op een goed bereikbare plaats neergezet.
Vervolgens worden de nodige bomen en struiken aangebracht.
Hier en daar worden bij de overang van groen naar rotswand wat bruin pigment aangebracht.
Dit heb ik gedaan met een zachte kwast. Het effect wat dan wordt bereikt is dat het lijkt alsof er boven op de rotsen een laag zandgrond aanwezig is.
Ook is op sommige plaatsen op de rotsen wat bruin aangebracht om de indruk te geven dat niet alles steen is.
Daarnaast is er op rotsen natuurlijk altijd wel wat erosie waar te nemen.
Naast het aanbrengen van de nodige bomen en struiken zijn er ook spots bij het kasteel geplaatst.
Ik had deze al een langere tijd liggen, maar had er tot dusver nog geen goede bestemming voor. Op een drietal punten worden deze spots geplaatst om het kasteel in het donker sfeervol te verlichten.
Deze spots zijn van het merk Bush en hebben nog "ouderwetse" gloeilampjes.
Ze zijn geplaatst tussen de bomen en struiken en vallen in eerste instantie nauwelijks op.
Omdat het bovendeel demontabel is waarbij ook het kasteel eenvoudig is weg te nemen, moest er een oplossing verzonnen worden, om de stroom toevoer afkoppelbaar te maken.
Voor het kasteel was hiervoor al een stekkerverbinding aangebracht, maar ook de spots moesten afkoppelbaar zijn.
Door de draden na de connector te monteren die de elektrische verbinding naar het kasteel verzorgd, wordt dit probleem eenvoudig opgelost.
Vanaf deze connector loopt de elektrische verbinding door de triplex onderplaat en komt opnieuw uit op een contra connector, die los genomen kan worden om het bovendeel te kunnen verwijderen.
De bedrading naar de spots voor het kasteel lopen door lange gaten door de PU schuimplaten geen.
Deze gaten zijn gemaakt door een lange holle messing buis van ca 5mm doorsnede dwars door de PU plaat te steken naar de grote open ruimte onder het kasteel.
Dit is de ruimte waar de elektrische verbindingen samen komen.
Door deze gaten wordt dan de bedradading gelegd om de spots van spanning te voorzien.
Nadat de elektrificatie van het geheel is gemaakt, de nodige bomen en struiken zijn aanplant, moest natuurlijk het een en het ander getest worden.
De plaat is op zijn plaats gelegd, de connectors worden met elkaar verbonden en is er spanning gezet op de toevoer.
Het resultaat zien we in bijgaande foto's.
Hier de linker foto zonder en de rechter foto met "spotlights" bij normaal omgevingslicht.
Opzich al een aardig resultaat.
De volgende foto's zijn wat detail opnames van het geheel.
Je kunt hier ook zien dat de spots die tussen de bomen staan nauwelijks opvallen
Het preiser volk laat het hier nog duidelijk afweten.
Op de rechter foto is dit duidelijk te zien.
En dan is natuurlijk ook spannend hoe het er in het donker uitziet......
En zie hier het resultaat als de nacht is gevallen.....
Hoewel het al een mooi resultaat is zullen de spots laten kwa helderheid instelbaar worden gemaakt.
Het een en en het ander zal natuurlijk afhangen van het totaal plaatje, maar dat kan later pas bekeken worden.
Als laatste is er aandacht aan de afwerking van het wandelpad besteed.
Na de eerste klim van de bezoekers is er gelegenheid om even uit te blazen en te genieten van het mooie uitzicht.
Hier worden wat zitbanken en een reling geplaatst om te voorkomen dat de toeristen in de afgrond kunnen vallen.
Dit is natuurlijk niet compleet als er geen "wandelaars" en "bewonderaars" zijn, dus ook maar de nodige Preiser figuren geplaatst.
Dat er natuurlijk volk is dat gestaagd door klimt naar de top mogen duidelijk zijn.
Enkele hebben zelfs "de top" al bereikt, zijn al in het kasteel geweest en alweer begonnen aan de afdaling naar het station....
Dat deze locatie ook een mooie plek is voor speciale evenementen tonen de volgende foto's.
Hier zijn we getuige van een oldtimer bijeenkomst.
Op de rechter foto (en de foto's hieronder) zie je de bijeenkomst van de Duitse oldtimers club R.O.V (Rollende Oldtimers Verein).....
Keer terug naar menu.
Het slot, de afwerking van de sneeuwgalerij....
In dit laatste deel van dit project wordt de aanleg van de sneeuwgalerij en de verdere afbouw van de aansluitende hellingen gerealiseerd.
De rede dat dit op het laatst gebeurd, had alles te maken met beschadigingen die aan de sneeuwgalerij zouden ontstaan bij de bouw van het bovendeel van de helix.
Doordat je steeds voorover moet bukken om het een en het ander te kunnen realiseren op de bovenbouw, druk of leun je onbewust tegen de sneeuwgalerij aan met alle gevolgen van dien.
Om de helling aan de rechter zijde te kunnen maken, moet er een mogelijkheid komen om deze te kunnen dragen.
Hiervoor is er een triplex plaat aan de zijkant van de baan bevestigd, die het mogelijk maakt om wat houten schotten te monteren waar de helling op kan rusten.
De plaat is licht voor gebogen, zodat deze de contouren van de baan kan volgen.
Dit voorbuigen is gedaan door twee ronde delen triplex, die eenzelfde buiten radius als de bogen in de helix hebben, tegen deze triplex plaat te schroeven.
Door nu de plaat met een planten spuit nat te maken en weer te laten drogen, neem de triplex plaat de vorm van deze ronding aan.
Voor het beste resultaat, moet dit een aantal malen herhaald worden.
Als laatste worden de 2 ronde delen van de plaat geschroefd en kan de plaat aan de zijkant van de helix bevestigd worden.
Eerst wordt het boven deel van de rechter berghelling dicht gebouwd door het stapelen van stukken polystyreen en deze te verlijmen met houtlijm.
Het snijden gaat het beste met de polystyreen snijder in hebben we geen last van “piepschuimkorrels”.
Het was oorspronkelijk de bedoeling om de voorbouw van de sneeuwgalerij te maken van gips gegoten muurdelen met een toog.
Omdat deze aan de buitenzijde van de helix zitten, is dit zeer kwetsbaar indien bijvoorbeeld het bovendeel van de helix verwijderd moet worden.
Daarom is besloten om de voorgevel te maken uit een stuk populierentriplex van 6 mm dik.
Ook het dak van de sneeuwgalerij is gemaakt uit het zelfde materiaal.
De voorgevel met de bogen is daarna bekleed met een PU muurplaat van Heki.
Na het uitsnijden van de bogen is de zijkant van de PU muurplaat afgewerkt met wat grijze plakkaat verf.
Het dak van de galerij moet afneembaar blijven om later nog bij de sporen te kunnen om deze bijvoorbeeld schoon te kunnen maken of een eventueel achtergebleven wagon te kunnen verwijderen.
Nadat het complete “dak” op maat was gemaakt, is er ongeveer 40mm van de zijkanten afgezaagd. Deze zijstukken zijn weer vast gemonteerd, en wel zodanig, dat het grote deel hier weer tussen past.
Zo blijft er een recht uitneembaar deel over.
Op de twee vaste stukken kan straks de helling steunen.
Zoals op de foto's hiernaast te zien is, zijn de openingen links en rechts van het dak al opgevuld met polystyreen.
Het polystyreen diend als onderbouw voor de uiteindelijke berghelling.
Dit wordt later bedekt door gipsverband en een dun laagje gips.
Vervolgens wordt de onderbouw van de berghellingen aan de linker en rechterzijde geheel dicht gemaakt.
Na het stapelen en verlijmen wordt de helling bedekt met een laag gips verband.
Eerst worden de repen op maat geknipt en vervolgens wordt het afgeknipte deel in een kom met water gedompeld en op de helling gedrapeerd.
Bij het opbrengen van het gipsverband zijn de sporen tijdelijk afgedekt met wat oude kranten.
Na het aanbrengen van het gipsverband moet de zaak even drogen.
Ondertussen wordt op het dak van de sneeuwgalerij een stukje foam aangebracht om de overgang van het spoor naar het dak wat natuurlijker te laten verlopen.
Na een uurtje wordt er over het inmiddels hard geworden gips verband een dunne laag gips aangebracht om de helling de definitieve vorm te geven.
Ook het dak gedeelte van de sneeuwgalerij wordt met een dunnen laag gips afgewerkt.
Ook nu volgt er een droogperiode.
Na het uitharden van de gipslaag wordt de basis kleur aangebracht met plakkaatverf (grijs).
Nadat de onderlaag droog is wordt met witte en hele lichte grijze plakkaat verf doormiddel van de drybruch methode lichte plekken aangebracht op de uitstekende riffen en rotsen.
Ook wordt er doormiddel van pigment bruin/rode plekken aangebracht.
De laatste stap is het aanbrengen van groen, gras, struiken, bomen en andere begroeiing langs en op de helling.
Op het dak van de sneeuwgalerij wordt alleen gras met wat kleine stuiken aangebracht.
Hier en daar wordt deels op het reeds afgewerkte deel nieuwe begroeiing of vers groen aangebracht om een geleidelijke overgang te waarborgen.
Het enige wat ik in de toekomst nog wil veranderen of aanpassen is dat er meer verschillende kleuren bomen moeten worden geplaatst.
Het huidige (eind) resultaat mag gezien worden.
Op naar het volgende project.
Keer terug naar menu.
Tunnelbouw
Tunnels kunnen op een modelbaan naar zuid Duits/Zwitsers en Oostenrijks voorbeeld niet ontbreken. Alle tunnelportalen en binnenwanden zijn geheel zelf ......
Faller Car
Tijdens de bouw van de baan is besloten om de modelbaan ook te voorzien van een Faller Car systeem. Mogelijk dat deze in de toekomst ook digitaal bestuurd.....
